Uwaga! Przedstawiony tu materiał może być traktowany jako pomocniczy dla
instruktorów i kandydatów na instruktorów survivalu, ale kurs instruktora
survivalu nieco odbiega programem od zawartej tu treści.
Szyfrowanie wiadomości jest stare jak świat. Szyfrowanie sprawiało, że
wiadomości były niedostępne dla osób nieuprawnionych. W dawnej Japonii
specjalny alfabet miały kobiety - mogły się porozumiewać tak, że mężczyźni
nie wiedzieli, o czym one piszą.
Specjaliści są zgodni, że jednym z najlepiej skonstruowanych szyfrów był kod
Ludwika XIX, który udało się złamać dopiero po 200 latach. Istnieje wiele
sposobów kodowania tak, by ktoś nieuprawniony nie mógł przeczytać danego
tekstu. Tak samo istnieje wiele sposobów dekodowania szyfrów. W dzisiejszych
czasach do kodowania i dekodowania wykorzystuje się (nie zawsze) specjalne
obliczenia matematyczne.
Dla potrzeb survivalu, czyli nauczania na przykład na obozach survivalowych,
harcerskich i innych, zajmiemy się najprostszymi i najbardziej popularnymi
sposobami kodowania.
Najprostszym sposobem na zakodowanie wiadomości jest przesunięcie alfabetu o
jedną lub kilka liter. Wtedy pisząc jeden znak odczytuje się inny. Wiedząc,
o ile liter jest przesunięty alfabet, można łatwo odczytać właściwe znaki
rozszyfrowując wiadomość.
Innym rodzajem kodowania jest stworzenie znaków, z których każdy zastępuje
jakąś literę.
Ciekawa do szyfrowania wiadomości jest też tabela Vigenera. Szyfr ten opiera
się o specjalną tabelę znaków złożoną z odpowiednio ułożonych liter. Do
szyfrowania tekstu potrzebne jest słowo - klucz, które jest tajne. To słowo
jest kluczem do szyfrowania i rozszyfrowywania wiadomości.
Swego czasu swój szyfr mieli też więźniowie, którzy porozumiewali się między
sobą z sali do sali stukając w rury.
Szyfr, zwłaszcza potrzebny dla zabawy, można też oczywiście wymyśleć samemu.